Turkije werkt al enige tijd hard, zijn relaties met buurlanden sterk te verbeteren. Maar er is nog steeds een serieus obstakel op de weg om de banden verder te verbeteren met deze landen. Dit is het wederkerigheidsbeginsel bij de aanschaf van vastgoed door buitenlanders in Turkije.
De wet op grondregistratie bepaald dat particulieren van buitenlandse nationaliteit onroerend goed in Turkije mogen kopen als wederkerigheid bestaat tussen Turkije en het land waar zij inwoner zijn. Dit zegt dat Turkse inwoners ook onroerend goed aan mogen kopen in het land van diegene die in Turkije aan wil kopen, om te kunnen genieten van het recht ook in Turkije te mogen kopen.
Volgens de wet heeft Turkije wederkerigheidovereenkomsten met verschillende landen, waaronder de EU en de VS. Maar er zijn ook genoeg andere landen, zoals de meerderheid van de Arabische naties, Iran en zelfs Turkse landen. De kritiek van vertegenwoordigers op het principe is recent gestegen nadat de kapitaalstromen weerlegd werden van het westen naar het oosten tijdens de globale financiële crisis.
“Mensen uit deze landen (die vastgoed willen kopen in Turkije) bezitten over het algemeen ook over grote fondsen. Maar we kunnen geen huizen aan hun verkopen ondanks de grote vraag, omdat de wet dit niet toestaat. We missen simpelweg een belangrijke kans als ook een aanzienlijk bedrag aan geld,” zei Turgay Tanes, president van Gyoder.
Tot een paar jaar geleden zette de Turkse vastgoedsector, in tijden van crisis, zijn hoop op buitenlanders, over het algemeen Europeanen en Amerikanen. Maar nadat de recente financiële crisis primair zijn tol eiste op deze markten, hadden de spelers in deze sector geen keus dan de doelgroep te vergroten tijdens de economische crisis.
“Er zijn een aantal luxe huizenprojecten gebouwd voor buitenlandse investeerders in de Egeïsche en Mediterrane regio’s die leeg zijn gebleven in de laatste twee a drie jaar. Ze lijken op spooksteden, omdat de vraag van Europese klanten voor huizen in Turkije significant daalde aan het begin van de crisis,” zei Ozgul Erdogan van TURYAP, een leidende vastgoedmakelaar, in een interview.
De officiële cijfers ondersteunen de opmerkingen van Erdogan. De huizen verkopen van vorig jaar aan buitenlanders telde op tot maar 1.82 miljard dollar, dalend van een jaarlijks gemiddelde van 2.9 miljard dollar, bereikt in de jaren tussen 2006 en 2008.
Maar er is nog steeds vraag, niet van Westerlingen, maar stijgend van Oosterlingen. Dit is een direct resultaat van de recent verbeterde relaties met landen in de regio. “Deze huizen kunnen normaal gesproken eenvoudig verkocht worden aan Arabische of Turkse nationaliteiten, nadat we een significante stijging in vraag van deze financiële krachten zagen in de afgelopen een a twee jaar. Maar helaas zorgen begrenzingen ervoor dat dit niet gebeurt,” betreurde Erdogan.
Opheffing van wederkerigheid belooft 5 miljard in vastgoed verkopen. Tanes vindt de huidige situatie ook moeilijk te begrijpen. “Als er een crisis is,” zegt hij, ”compenseer je de verliezen door simpelweg diegene te trekken die geld hebben en ook graag huizen willen kopen in Turkije."”
GYODER lanceerde recent een studie over de zaak en stuurde brieven naar verschillende overheidskantoren, vragend om een amendement voor de wet. De associatie geloofd dat het verwijderen van het wederkerigheidsbeginsel zal bijdragen aan de economische ontwikkeling van het land.
Als er wederkerigheidbeginselen bereikt werden bereikt met deze landen, voorspeld Tanes dat er een verkoopcijfer van 5 miljard dollar bereikt kan worden in een periode van 3 tot 5 jaar. Een bedrag dat genoeg is voor zonnige dagen in de sector. Bovendien zal de positieve economische impact van buitenlandse uitgaven tijdens hun vakanties in Turkije verder toenemen, als ze zich in het land vestigen, benadrukte hij, met het grote investering potentieel van deze landen.
Desondanks betwijfelt Sabri Ates, president van de Istanbul Kamer van Makelaars, het idee dat een groot potentieel wordt verspild. Jazeker, de wet limiteert de verkoop van vastgoed aan buitenlanders uit landen zonder een wederkerigheidsbeginsel, maar het zijn alleen particulieren die hieraan dienen te voldoen. Bedrijven opgezet in Turkije, ongeacht de nationaliteit van de eigenaren, zijn vrij vastgoed aan te kopen. “Er is helemaal geen grote vraag van particulieren uit deze landen naar Turks vastgoed,” bevestigde Ates in een interview.
Bron: Todays Zaman